گذشته ها

داشتم آرشيونوشته هاي پيشينم را مرور مي كردم. متوجه شدم كه بطور كلي افت كرده ام. نوشتنم، حرف زدنم، فكر كردنم، زندگي كردنم ... .
راست گفته اند كه درد انسان ساز است. درد كه نداشته باشيم انگار كه هيچ نداريم. خودم را مي گويم. پستهاي اخيرم را كه مي خوانم هيچ شباهتي به نوشته هاي قبليم ندارند. يعني در واقع منظورم اين است كه آن غنا، آن انسجام، آن مفهوم را ندارند. جالب بود برايم اين گشت و گذار در گذشته خودم.
.................................................................
امروز عصباني بودم كمابيش. به طرز احمقانه اي.