یادداشت هایی برای خودم - 13

اَلَم اَعهَد اِلیکُم یا بَنی آدَمَ اَن لا تَعبُد شیطانَ اِنَّهُ لَکُم عَدوٌ مُبین* وَ اَنِ اعبدونی هذا صِراطٌ مُستقیم *

چه بازخواست سهمگینی در این جملات نهفته است و در عین حال چه نسیم لطف و مرحمتی از آن شنیده می شود ...

.....................................
خدای من! زیر بار اندوهی نشسته ام که توان تحملش ندارم. و می دانم که هرچه به سوی من روان می گردد از جانب توست و با مشیت و صلاحدید تو. خدای مهربان من! غمی از دل نمی رود مگر به خواست تو و گرهی از کاری گشوده نمی شود مگر به فرمان تو.
در انتظار معجزه تو چشم به آسمان دوخته ام... .

......................................
شاید همه اشتباه من این است که چشم به آسمان دوخته ام!!